به عشق شهدا

چند روز پیش دومین سالگرد شهید سلیمانی بود.کسی که تا بود امنیت رو به مردم هدیه داده بود و وقتی که رفت عشق را در دلها بیدار کرد......تا قبل از این واقعه فکر میکردم سادگی و ساده بودن و مهربان بودن بیش از حد اشتباهه چون خیلیها هستن که این وسط سو استفاده میکنن اما حالا فهمیدم هر چقدر که مهربانتر و ساده تر باشی نمونه بارز احسن الخالقینی و اونی که باید بهت عزت بده و تو دلها بزرگت کنه فقط خداست و بس!او نمونه کامل خلیفه الله در زمین بود رسالتی که بر دوش همه ما انسانهاست ولی فراموش کردیم اما حضرت آدم آن عهد را به یاد داشت که آن همه گریست تا بازش پذیرفتند.هیچ  کس فکرش رو نمیکرد که تمام دنیا برای شهید سلیمانی ابراز علاقه کننهیچ کس فکرش رو نمیکرد که حتی توی ایران این همه جمعیت اون روز بیان بدرقه و تشیع پیکر شهید.هیچ کس نمیدونه که خدا چجوری بهای عشق را تمام و کمال می پردازه.......اینجا این پایین ...توی زمین...‌همه قواعد وارونه است......کاش پاهامون رو از روی این خاک کمی برداریم و به سمت آسمان توجه کنیم ،جایی که صاحبش معنای عشق را بهتر از هر کسی میدونه و در عاشقی سنگ تمام میزاره.آن روز شور محشر بود.....نمی دونستی خدا عاشق سردار بوده یا سردار عاشق خدا  که در هر صورت همیشه و تا ابد تماشای عشق زیباست!!!سردار عزیز درسته که دیگه بین ما نیستی اما دلهای ما گواهی میده که دعای خیرت همیشه پشت سر ما خواهد بود. به عشق شهدا...